Sunday, March 31, 2013
Wednesday, March 27, 2013
HERŞEY SENDE GİZLİ
Siir mevsimine girdim...
Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...
Can Yucel
Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...
Can Yucel
ÖĞRENDİM
Yaşam azıksız bir yolculuk
Adım adım yürümeyi öğrendim
Ne gereğinden fazla hızlı
Ne de fazla yavaş gitmeyi öğrendim
Başkalarının anlattıklarını dinlemeyi
Hayatıma uygulamayı öğrendim
Bunların hepsi saçmalık deyip
Alayına isyan etmeyi öğrendim
Hayaller kurdum,
İmkansız yoktur, tanımam dedim
Daha ilk denemede çuvallamayı öğrendim
Sevmeyi
Sevdiğimi içimde tutmayı öğrendim
Yeri geldi
Yağmur gibi açılmayı öğrendim
Sevdiğimin beni sevmesini gördüm
Sevdiğim halde sevilmediğimi gördüm
En kötüsünün
Sevmediğim halde sevilmek olduğunu öğrendim
Pişman olmayı,
İçimin kor kor yanmasını izledim
Ardından
Bununla da mutlu olunacağını öğrendim
İnanmayı,
Ömrümü bir şeye adamayı seçtim
Ardından her şeyi sorgulamayı
Boşlukta askıda kalmayı öğrendim
Hedefler çizdim
Ömürlük idealler belirledim
Sonra hepsini
Bir kalemde çizmeyi öğrendim
Canım, ciğerim dediğim
Bir insanın da ölebileceğini
Acısının çok acı
Boşluğunun hiç mi hiç
Doldurulamaz olduğunu öğrendim
Sevenleri gördüm bir ömür boyu vefayla
İlk fırsatta ihanet edenleri gördüm
İhanetin acısının
Koskoca bir hayatı tükettiğini öğrendim
Özündeki çiğ sütü gördüm insanın
Ufacık bir çıkara tamah ederken
Güvenmemeyi öğrendim hiçbir zaman
Ama tüm ruhumla güvenebileceğim
Dostların bulunduğunu da öğrendim
Kâr eden insanlar oldu
Hüsrana uğrayanlar oldu etrafımda
Bugün verilen kararların
Yıllar sonraki etkisini gördüm
Bazen kaybetmenin kazanmak
Kazanmanın kaybetmek olduğunu öğrendim
Gerçek nedir, nedendir
Diye araştırdım her yerde
Gerçeğin içimde yaşadığını öğrendim
Üzülünce ağlar, sevinince gülerdim eskiden
Duyguların da yanıltıcı olduğunu öğrendim
Genç olduğumu anlamadan
Gençliğin tükendiğini anladım
Bir alevlik ömürde hiçbir şeyi
Abartmamak gerektiğini öğrendim
Şimdi sana el uzatıyorsam sevgili
Bil ki sana tüm öğrendiklerimle geldim
ÖĞRENDİM
Yaşam azıksız bir yolculuk
Adım adım yürümeyi öğrendim
Ne gereğinden fazla hızlı
Ne de fazla yavaş gitmeyi öğrendim
Başkalarının anlattıklarını dinlemeyi
Hayatıma uygulamayı öğrendim
Bunların hepsi saçmalık deyip
Alayına isyan etmeyi öğrendim
Hayaller kurdum,
İmkansız yoktur, tanımam dedim
Daha ilk denemede çuvallamayı öğrendim
Sevmeyi
Sevdiğimi içimde tutmayı öğrendim
Yeri geldi
Yağmur gibi açılmayı öğrendim
Sevdiğimin beni sevmesini gördüm
Sevdiğim halde sevilmediğimi gördüm
En kötüsünün
Sevmediğim halde sevilmek olduğunu öğrendim
Pişman olmayı,
İçimin kor kor yanmasını izledim
Ardından
Bununla da mutlu olunacağını öğrendim
İnanmayı,
Ömrümü bir şeye adamayı seçtim
Ardından her şeyi sorgulamayı
Boşlukta askıda kalmayı öğrendim
Hedefler çizdim
Ömürlük idealler belirledim
Sonra hepsini
Bir kalemde çizmeyi öğrendim
Canım, ciğerim dediğim
Bir insanın da ölebileceğini
Acısının çok acı
Boşluğunun hiç mi hiç
Doldurulamaz olduğunu öğrendim
Sevenleri gördüm bir ömür boyu vefayla
İlk fırsatta ihanet edenleri gördüm
İhanetin acısının
Koskoca bir hayatı tükettiğini öğrendim
Özündeki çiğ sütü gördüm insanın
Ufacık bir çıkara tamah ederken
Güvenmemeyi öğrendim hiçbir zaman
Ama tüm ruhumla güvenebileceğim
Dostların bulunduğunu da öğrendim
Kâr eden insanlar oldu
Hüsrana uğrayanlar oldu etrafımda
Bugün verilen kararların
Yıllar sonraki etkisini gördüm
Bazen kaybetmenin kazanmak
Kazanmanın kaybetmek olduğunu öğrendim
Gerçek nedir, nedendir
Diye araştırdım her yerde
Gerçeğin içimde yaşadığını öğrendim
Üzülünce ağlar, sevinince gülerdim eskiden
Duyguların da yanıltıcı olduğunu öğrendim
Genç olduğumu anlamadan
Gençliğin tükendiğini anladım
Bir alevlik ömürde hiçbir şeyi
Abartmamak gerektiğini öğrendim
Şimdi sana el uzatıyorsam sevgili
Bil ki sana tüm öğrendiklerimle geldim
Yılmaz Değirmenci
Yaşam azıksız bir yolculuk
Adım adım yürümeyi öğrendim
Ne gereğinden fazla hızlı
Ne de fazla yavaş gitmeyi öğrendim
Başkalarının anlattıklarını dinlemeyi
Hayatıma uygulamayı öğrendim
Bunların hepsi saçmalık deyip
Alayına isyan etmeyi öğrendim
Hayaller kurdum,
İmkansız yoktur, tanımam dedim
Daha ilk denemede çuvallamayı öğrendim
Sevmeyi
Sevdiğimi içimde tutmayı öğrendim
Yeri geldi
Yağmur gibi açılmayı öğrendim
Sevdiğimin beni sevmesini gördüm
Sevdiğim halde sevilmediğimi gördüm
En kötüsünün
Sevmediğim halde sevilmek olduğunu öğrendim
Pişman olmayı,
İçimin kor kor yanmasını izledim
Ardından
Bununla da mutlu olunacağını öğrendim
İnanmayı,
Ömrümü bir şeye adamayı seçtim
Ardından her şeyi sorgulamayı
Boşlukta askıda kalmayı öğrendim
Hedefler çizdim
Ömürlük idealler belirledim
Sonra hepsini
Bir kalemde çizmeyi öğrendim
Canım, ciğerim dediğim
Bir insanın da ölebileceğini
Acısının çok acı
Boşluğunun hiç mi hiç
Doldurulamaz olduğunu öğrendim
Sevenleri gördüm bir ömür boyu vefayla
İlk fırsatta ihanet edenleri gördüm
İhanetin acısının
Koskoca bir hayatı tükettiğini öğrendim
Özündeki çiğ sütü gördüm insanın
Ufacık bir çıkara tamah ederken
Güvenmemeyi öğrendim hiçbir zaman
Ama tüm ruhumla güvenebileceğim
Dostların bulunduğunu da öğrendim
Kâr eden insanlar oldu
Hüsrana uğrayanlar oldu etrafımda
Bugün verilen kararların
Yıllar sonraki etkisini gördüm
Bazen kaybetmenin kazanmak
Kazanmanın kaybetmek olduğunu öğrendim
Gerçek nedir, nedendir
Diye araştırdım her yerde
Gerçeğin içimde yaşadığını öğrendim
Üzülünce ağlar, sevinince gülerdim eskiden
Duyguların da yanıltıcı olduğunu öğrendim
Genç olduğumu anlamadan
Gençliğin tükendiğini anladım
Bir alevlik ömürde hiçbir şeyi
Abartmamak gerektiğini öğrendim
Şimdi sana el uzatıyorsam sevgili
Bil ki sana tüm öğrendiklerimle geldim
Yılmaz Değirmenci
Wednesday, March 6, 2013
(X )Next to ME
My observation of the three types of people to invite out of your life:
Energy vampires. Some people just wear you out; you feel more tired and stressed, less vital after interacting with them. These folks seem to believe that the main job of their friends is to help them feel better. Sadly, no matter how deeply you listen, no matter how much counsel you offer, no matter how much you put your own needs on the back burner to support these folks, it will not be enough. Think about the friends who consistently take more from you than they give back, and ask yourself why you’re still offering yourself to be sucked dry.
I Me Mine: “I Me Mine” people are the center of their own universe, and if they’re in your life, you are always going to have to work around their needs and preferences. Collaboration, reciprocity and give and take are not part of their vocabulary. Do what you can to minimize your interactions with these folks (although they may let you know in no uncertain terms that you’re being unreasonable or unfair not to be available to fulfill their every whim).
Liars. Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me. Fool me three times – why are you still on the list of people whose calls I return? If someone is consistently unreliable, or tells you things that aren’t true, or says one thing to you and another thing to someone else in order to protect themselves….cut them loose. Liars are the worst.
..........
The great thing to realize is that you actually don’t need have to these people in your life. You can kindly but firmly minimize your interactions with them. And that frees you up to invite wonderful people into your life.
Monday, March 4, 2013
We are transmitters of life
I love this idea from Laurence, that we maybe kindle the life-quality where it was not......
We are transmitters of life
D. H. Laurence
As we live, we are transmitters of life.
And when we fail to transmit life,
life fails to flow through us ...
And if, as we work, we can transmit
life into our work,
life, still more life, rushes into us
to compensate, to be ready
and we ripple with life through the days.
Give, and it shall be given unto you
is still the truth about life ...
It means kindling the life-quality
where it was not,
Even if it's only in the whiteness
of a washed pocket-handkerchief.
Robert Bly
Keeping Our Small Boat Afloat
So many blessings have been given to us
During the first distribution of light, that we are
Admired in a thousand galaxies for our grief.
Don't expect us to appreciate creation or to
Avoid mistakes. Each of us is a latecomer
To the earth, picking up wood for the fire.
Every night another beam of light slips out
From the oyster's closed eye. So don't give up hope
That the door of mercy may still be open.
Seth and Shem, tell me, are you still grieving
Over the spark of light that descended with no
Defender near into the Egypt of Mary's womb?
It's hard to grasp how much generosity
Is involved in letting us go on breathing,
When we contribute nothing valuable but our grief.
Each of us deserves to be forgiven, if only for
Our persistence in keeping our small boat afloat
When so many have gone down in the storm.
...................
from a poem by Robert Bly, titled, Looking At Some Flowers:
"Light is around the petals, and behind them:
Some petals are living on the other side of the light."
To get to the point in the poem where it's only your voice speaking - light is around the words, and behind them, clouds pass over the page, some words on the other side of light.
So many blessings have been given to us
During the first distribution of light, that we are
Admired in a thousand galaxies for our grief.
Don't expect us to appreciate creation or to
Avoid mistakes. Each of us is a latecomer
To the earth, picking up wood for the fire.
Every night another beam of light slips out
From the oyster's closed eye. So don't give up hope
That the door of mercy may still be open.
Seth and Shem, tell me, are you still grieving
Over the spark of light that descended with no
Defender near into the Egypt of Mary's womb?
It's hard to grasp how much generosity
Is involved in letting us go on breathing,
When we contribute nothing valuable but our grief.
Each of us deserves to be forgiven, if only for
Our persistence in keeping our small boat afloat
When so many have gone down in the storm.
...................
from a poem by Robert Bly, titled, Looking At Some Flowers:
"Light is around the petals, and behind them:
Some petals are living on the other side of the light."
To get to the point in the poem where it's only your voice speaking - light is around the words, and behind them, clouds pass over the page, some words on the other side of light.
not like
I am not like
other people
other people are like
other people.
they are all alike;
joining
grouping
huddling
they are both gleeful
and content and I am
burning in hell.
my heart is a thousand years old.
I am not like
other people.
~ Charles Bukowski
Subscribe to:
Posts (Atom)