Zaman mi insanı bozar, insan mi zamanla bozulur? Zaman mucerret bir mevhum. Uzerine yemin edilmis bir mevhum. Zaman, bir surectir aslinda;varligin baslandigicindan bitisine dek suren bir olusumu ifade eder gibi sanki….
An be an ilerleyen ve ilerledikce kisalan, azalan bir surec. Milyonlarca bilgi kirintisini ortaya koysada insanin anlayacagi pekte birsey yoktur.O zaman diyebilirizki kafa yormaya da gerek yoktur.
Belki insanoglunun yolcugunu dusunecek olsak, insan zamanla bozulmustur diyebiliriz ama insani asil bozan zaman degildir. Zaman insan ogluna uymaz ki, insan zamana uymak zorundadir. Zaman sadece o anki hakikate uyar.
Zamana uymak…
Zamana uymak; zamanin getirdiklerine uymak degildir, zamani sadece guzel sekilde kullanmaktan ibarettir, zamanın kendine hizmet etmesini saglamaktır. Ama insan bazen sadece zamana uyar fakat zamani kullanamaz, zamanın kıymetini idrak edemez.Ve nihayet kaybeder. Cunku biten zaman tekrar geri getiremez.Ne kadar geri getirmek istesede! Iste zamanin kıymetini bilmek bu yuzden onemlidir. Zaman, gençlik gibi, omur gibi birseydir haddizatında. Zaman, butuncul olarak algilansa da, parcalanmis sekliyle yasanir ve planlar, zamanın bolumlerine gore yapilir. Cünkü zamanın en kucuk bolumu olan an dediğgmiz sureci iyi degerlendirenler, zamanın butununu iyi degerlendirmis sayılırlar. Gun, hafta, ay, yil olarak algilandigi ve tanimlandigi gibi; dun, bugun, yarin olarakta algilanir ve tanimlanir zaman denilen surec. Ve yasamlarda, bu bolumlere gore tanzim edilirler. Zamanın parçalarından en önemlisi; an dediğimiz ama net olarak tarif edemediğimiz süreçtir. Çünkü yaşadığın an’dan sonra ki an’ı yaşama şansının garantisi yoktur. Bu yüzden insan, erdiği her an’ı çok iyi değerlendirmelidir. Her an’ını son an’ıymış gibi telakki edenler ve öylece kullananlar kazanacaklardır.
No comments:
Post a Comment