"Şimdi tek istediğim nefes alabilmek, ötesinde yok gözüm.

Kaçmak da mümkün buradan elbette ama benim istediğim kaçmak değil ki.

Ne varmayı arzuladığım bir öte diyar,

Ne de bir yerlerde bıraktığım kayıp bir cennetim var.

Sadece çıkmak istiyorum.

Çıkmak da değil, çıkabilmek. Ben o ihtimali seviyorum.

Seçeneğim olmasını, kapının aralık kalmasını…

Durmuşum bir eşikte, ne bir adım geri, ne bir adım ileri, uzatmışım kafamı aralıktan dışarı, sırtımı dönmüşüm o cehennem sıcağına, mutlu mesut, çocuk çocuk soluklanıyorum serinlikten, ötesi gerisi ne gam.”

(Elif Şafak)

 

.....

 

Orhan Veli bazı şiirleri “sadece iş olsun diye” yazdığını sőylese de bazı şiirler de var ki hiç mi hiç iş olsun diye yazılmış gibi gelmiyor bana. Őrneğin Dayanılır şey değil adlı şiiri

Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman başına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Ekmek parası desem...
Değil!
Bir dert ki...

Dayanılır şey değil