Olumun Otesi

Olumu irdelerken denk geldigim kitaplardan biri Ölümün Ötesi, Dolores Cannon. Orijinal adı Between Death and Life. 

İlerlemek için ölüm gereklidir. Önemli olan yaşamın ne kadar kolay ya da zor geçtiği değil, o hayattan öğrenilen derstir. Her şey tutumda yatar. Yarattığınız şeyi yaşarsınız ve yaşadığınız şeyi de yaratırsınız. Sizden alınanı deneyimlemeden, size verileni anlayamazsınız. 

 .........

 Dünyada birşeyler yaşarken, bu ister olumlu ister olumsuz bir şey olsun, önemli olan sizin o deneyime karşı tutumunuz, onu kabul ediş biçiminizdir. Yenilgiler karşısında ne yaparsınız? Zaferleriniz karşısında ne yaparsınız? Durumlara ve sorunlara nasıl yaklaşırsınız? Başarısızlıklarınızı nasıl kabul edersiniz? Şefkatli ve merhametli misiniz? Yani, yaşamla ilgili tüm durumlar… Tüm bunlar sizin kim ve ne olduğunuzun toplamını oluştururlar. Ve kendini aldatma büyük sorundur (buraya özellikle bayıldım). İnsanlar yaşadıklarına dürüstçe bakamazlar. Onlar yaptıkları şeyler için mazeret uydurur ve tüm gerçeği yitirene dek kendilerini haklı çıkarıp gerçeği çarpıtırlar. Aslında karmamızı kirletmekten başka bir şey yapmıyoruz. Karma, olumlu ve olumsuz her şeyin geriye ödenmesi ve dengelenmesi gerektiğini bildiren evrensel denge ya da neden-sonuç yasasıdır.

Belli insanlarla aramızda halletmemiz gereken bir karma olabilir. Her şey insana geri döner. Bir değişim nedenini deneyimlemeden kendinizi değiştiremezsiniz. Eğer siz sorunları deneyimliyor, yaşıyorsanız, bu daha güçlü ve daha kişisel olur. Bu yaşamdan çıkardığımız dersler ve direncimiz bizi güçlü kılar. Olaylarla başa çıkma bizi geliştirir. Her durumda hoş görü bizi yüceltir. 

 ...

Ölümün vuku bulduğu anla ilgili: Bir soğukluk hissi duyuluyor ve sonra ruh birden kendini yatağın kenarın da (ya da her nerede bulunuyorsa orada ) dikilmiş, orada yatan bedenine bakarken buluyor. Onlar, genelde, odada bulunan diğer kişilerin neden o kadar üzgün olduklarını anlayamıyorlar, çünkü kendilerini o kadar harika hisse diyorlarki. O an da tüm varlıklarına hâkim olan duygu bir dehşet duygu su değil, o anda sadece sevinç ve coşku hissediyorlar.

,,,,,,,,

Siz, ölmüş biri için üzülüp ağladığınız her seferinde bu insanı dünyaya biraz daha bağlarsınız. Üzüntünün de yeri vardır, ama aşırı üzüntü ve ıstırap her iki taraf için de, kalan için de giden için de iyi değildir. Aslında, giden için üzülmeye gerek yoktur, çünkü gidenlerin çoğu bu alemde gördüğü şeylerden ötürü çok mutludur. Hastalık ve acı içinde ölenlerin karmaları temizleniyor cümlesi beni biraz olsun mutlandırdı. 

 ....