Bazen...

Bazen.

Son noktayi koymak ilk adimi atmak kadar zordur hayatta. Ilk anda veremedigimiz kararlar veya son noktayi koyacak kararlari veremedigimiz icin yitirdigimiz firsatlarla doludur hayat…Aslinda “bitti” demek, son noktayi koymak “aslinda zaten bitmis olani” bitirip yeniliklere firsat kapilarini aralamaktan ibarettir. Ama ilk anda karsilasilacak zorlugu insan her zaman goze almak istemez… 

Zorluklar karsisinda yilmayanlarimiz bile, sanki gercek hayalindekiymis gibi davranarak isin icinden cikmayi denerler bir sure. Karar vermek hic de zor degilmis gibi davranirlar; ani degisiklerin hayatlarini sarsmadigini, umursamadigini iddia ederler. 

Onlarda zaman zaman boslukta yonsuz akarlar. Ama o an geldiginde bitmesi gerekene onlarda “BITTI” derler ve hayatlarinda birilerini geride birakirlar. Hayat zaten “onlarsiz” devam ediyordur. Aslinda “birlikteyken bile” geride kalan oldugunu hissetmektedir bitti diyen. Karmasik duygularla zaten doludur hayati.Aski, sevgiyi, nefreti ayni anda hisseder durur bitti diyen…Birakip giden, yada gittigini zaten hic bir zaman anlayamaz geride kalani…Cunku yasanmamis bir duyguyu geride kalanin nasil yasadigini asla bilemez ve anlayamaz. Bu nedenledir ki geride kalan genelde anlasilmaz olan kisidir. Dogalida budur bu durumun… 

Geride kalan, aski, sevgiyi yogun yasadigi gibi aciyida yogun bir sekilde icten hisseder. Oyleki bazen icindeki aciyi azaltmanin yolunu gecenin bir yarisinda birseyler yazmakta bulur..Gecmisine doner, karsilastirmalar yapar. Kendiyle sik sik istisarelere girer. Buyuyen cinar misali, bu guclu firtinanin verdigi zararida daha da yukselmek, daha guclu firtinalara hazir olmak icin bir firsat oldugunu bilir. Tabiki firtinanin verdigi zarar genc cinarin uzerindedir. Ama bu ruzgarin onun zayif dallarini dusurmesine yardim ettigininde farkindadir…

……………

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

yağmur giyerlerdi sonbaharla bir

azıcık okşasam sanki çocuktular

biraksam korkudan gözleri sislenir.

ne kadınlar gördüm zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

hayır sanmayın ki beni unuttular

hala arasıra mektupları gelir

gerçek değildiler birer umuttular

eski bir şarkı belki bir şiir

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir

yalnızlıklarımda elimden tuttular

uzak fısıltıları içimi ürpertir

sanki gökyüzünde bir buluttular

nereye kayboldular şimdi kimbilir

ne kadınlar sevdim zaten yoktular

böyle bir sevmek görülmemiştir.

(Atilla Ilhan’dan)